Kraj pochodzenia: Francja (Burbonia).
Data publikacji obowiazujacego wzorca: 07.01.1991.
Uzytkowanie: wyzel.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyzly.
Sekcja 1.1 Wyzly kontynentalne. Typ kontynentalny. Próby pracy wymagane.
Wyzel z Burbonii byl znany juz w 1598 roku jako „pies wprawny w polowaniu na przepiórki” (Historia Naturalna ALDOVRANDI, Biblioteka Narodowa). Ówczesni autorzy opisywali go jako przyjemnego towarzysza mysliwego, o swojskim i zdrowym wygladzie, biala szata z rozleglymi jasnobrazowymi lub plowymi subtelnymi plamami i naturalnie krótkim ogonem.
Hodowcy przez dlugi czas chcieli narzucic oryginalna „bladoliliowa” szate i naturalnie niewielki ogon. Tak scisla selekcja nie mogla byc narzucona rasie z ograniczona pula genowa i podlegajacej próbom pracy bez konsekwencji; próby te zakonczyly sie calkowitym rozczarowaniem hodowców: miedzy 1963 a 1973 rokiem nie bylo mozna zarejestrowac rasy we Francuskiej Ksiedze Rodowodowej.
W 1970 roku, pod wplywem Michela Comte, zespól hodowców rozpoczal prace nad przetrwaniem wyzla z Burbonii. Obecnie, dzieki ostroznej i efektywnej selekcji oraz zdobytym doswiadczeniom, bedzie mozliwe unikniecie podobnych bledów.
Sredniej wielkosci i proporcji wyzel krótkowlosy, o muskulaturze dajacej wyobrazenie o sile i mocy, z pewna doza szlachetnosci; suki nieznacznie mniej krepe i bardziej eleganckie.
Dlugosc ciala równa lub nieznacznie wieksza od wzrostu w klebie.
Klatka piersiowa siega polowy wysokosci w klebie.
Dlugosc kufy równa lub nieznacznie krótsza od dlugosci mózgoczaszki.
W domu spokojny i czuly; w polu ostrozny, zrównowazony, kooperatywny i inteligentny, pracujacy z pasja. Posiada nadzwyczajna latwosc adaptacji do róznorakich zadan w najbardziej zmiennym terenie. Jesli to konieczne, zdatny do tropienia, lecz czesto sprawdza odwiatr noszac glowe dosc wysoko. Uzyteczny i dokladny w wystawianiu zwierzyny.
Czaszka: Zaokraglona w kazdym kierunku, kosci ciemieniowe i luki jarzmowe dobrze rozwiniete; osie czaszki i kufy równolegle lub nieznacznie rozbiegajace sie ku przodowi.
Przelom czolowo-nosowy (stop): nieznacznie zaznaczony.
Nos: widziany z profilu, wierzcholek czasem poza linia fafli; duzy, z rozwartymi nozdrzami; kolor wierzcholka nosa harmonizuje w odcieniu z barwa szaty.
Kufa: scieta w ksztalcie stozka, silna i szeroka przy podstawie, u suk troche mniej szeroka
Grzbiet nosa: prosty lub nieznacznie wypukly (rzymski nos).
Fafle: górna warga przykrywajaca dolna, o niezbyt duzych zagieciach w kacikach warg.
Szczeki / Uzebienie: szczeki mocne, z kompletnym uzebieniem i zgryzem nozycowym; zgryz cegowy tolerowany.
Oczy: duze, koloru orzechowego lub ciemnobursztynowego zgadzajacego sie z barwa szaty. Spojrzenie inteligentne, lagodne i wyraziste.
Uszy: osadzone na poziomie oczu lub nieznacznie ponad nimi, lekko owlosione; platy ucha moga rozszerzac sie nieznacznie ponizej gardla w ich naturalnej pozycji, wiszace blisko policzków.
Niezbyt dluga, mimo mocnego umiesnienia o dobrej ruchomosci; drobne podgardle jest tolerowane.
Grzbiet: dobrze zwiazany.
Klab: umiesniony i wyraznie widoczny.
Back: Noticeably horizontal, short, solid, wide and muscular.
Ledzwie: poziome, krótkie, solidne, szerokie i umiesnione.
Zad: zaokraglony, mocno umiesniony, lekko sciety.
Klatka piersiowa: dluga, gleboka i obszerna, dosiegajaca lub przekraczajaca nieznacznie poziom lokci; zebra dobrze wysklepione i zaokraglajace sie w górnej czesci, boki plaskie i nieznacznie wypukle.
Linia podbrzusza: nieznacznie podkasana; boki plaskie i lekko podniesione.
Raczej nisko osadzony, naturalnie krótki o dlugosci do 15 cm lub jego brak.
Proste, dobrze zbudowane i muskularne.
Barki: skosne, silne, dlugie, z masywna i widoczna muskulatura.
Ramiona: dosc dlugie, równolegle do pionowej osi ciala.
Lokcie: nie wygiete ani do zewnatrz, ani do wewnatrz.
Przedramiona: mocne, umiesnione, proste.
Nadgarstki: widziane z profilu nieznacznie pochyle, elastyczne.
Stopy: palce zwarte i lukowate, pazury silne, opuszki jedrne.
Pionowe, o statycznym profilu, o mocnym kosccu, z dobrze widoczna muskulatura. Niewidoczna pionowa linia powinna przebiegac od punktu posladków przez staw skokowy.
Uda: dlugie, umiesnione, dobrze ukatowane.
Podudzia: umiesnione, tej samej dlugosci co uda, umieszczone w osi ciala.
Stawy kolanowe: dobrze ukatowane.
Stawy skokowe: szczuple, szerokie w bocznej czesci, dobrze ukatowane.
Sródstopia: niemal pionowe.
Stopy: identyczne jak w konczynach przednich.
Kroki o sredniej amplitudzie; w czasie pracy pies porusza sie trwalym galopem, zachowujac równowage i plynnosc.
Niezbyt cienka.
Cienki, krótki i gesty, lekko szorstki, czasem lekko dluzszy na grzbiecie.
·Orzechowe z zauwazalnym nakrapianiem, wlos dokladnie wymieszany. Efekt ogólny moze przypominac „kolor wina” lub „wyblakla lilie”.
·Plowe z zauwazalnym nakrapianiem, dobrze wymieszanym. Efekt koncowy moze przypominac odcien „kwiatu brzoskwini”.
Kolorowe plamy na glowie, symetryczne lub nie, sa tolerowane pod warunkiem, ze nie dominuja i ze oboje oczu nie sa plamiste w tym samym miejscu.
Wysokosc w klebie:
Psy 51-57 cm,
Suki 48-55 cm.
Tolerancja ± 1 cm jest mozliwa, jezeli proporcje sa zachowane.
Waga:
Psy 18-25 kg,
Suki 16-22 kg.
Wszystkie odstepstwa od tego, co podano powyzej, powinny byc traktowane jako wady, powodujace odpowiednie obnizenie oceny.
Wady w wygladzie ogólnym
Majac na uwadze zredukowana pule genetyczna tej rasy, nalezy eliminowac z hodowli nietypowe osobniki z powaznymi wadami dziedzicznymi.
N.B.: Samce musza miec dwa, prawidlowo wyksztalcone jadra, calkowicie umieszczone w worku mosznowym.